Każda osoba jest inna. Mamy odmienne charaktery, upodobania, talenty czy predyspozycje. Dotyczy to różnych sfer życiowych, również uczenia się. Nieprawdą jest, że każdego można nauczyć tą samą metodą. Dlaczego? Inaczej odbieramy informacje płynące ze świata i przetwarzamy je w indywidualny sposób.
Style uczenia się mają związek z preferowanym zmysłem w obrębie odbierania komunikatów z zewnątrz. To dlatego uczymy się w różny sposób. Warto wspomnieć, że znając swój własny styl uczenia się, można zwiększać efektywność nauki oraz wpływać na szybkość przyswajania wiedzy, a przy tym się nie przemęczając.
Czym są style uczenia się?
Koncepcja stylów uczenia się opiera się na założeniu, że osoby różnią się między sobą pod względem tego, który z kanałów zmysłowych jest najbardziej skuteczny. Dlatego też, od tego, jaki narząd zmysłu preferujemy – wzrok, słuch, dotyk, smak, węch – zależy, do której grupy należymy.
Wyróżnia się 4 style uczenia się:
➢ słuchowcy, którzy lepiej się uczą, gdy coś usłyszą,
➢ wzrokowcy, którzy lepiej się uczą, gdy coś zobaczą,
➢ kinestetycy, którzy lepiej się uczą, gdy czegoś doświadczą,
➢ czuciowcy, którzy lepiej się uczą, gdy coś poczują.
Słuchowcy
Takie osoby potrzebują bodźców słuchowych. Najlepiej przyswajają informacje podawane w formie języka mówionego, a sami są też często doskonałymi mówcami. Lubią mówić i potrafią robić to doskonale. Szybko uczą się ze słuchu i potrzebują wyjaśnień słownych. Z łatwością uczą się języków obcych. Pamiętają dobrze to, co usłyszą, lub sami opowiadają. Dlatego, najchętniej uczą się w grupie bądź z drugą osobą, poprzez zadawanie pytań i odpowiedzi na nie.
Wzrokowcy
Osoby te najlepiej zapamiętują to, co zobaczą: w postaci różnych materiałów graficznych, takich jak tekstów, zdjęć, filmów, prezentacji, wykresów. Lubią wykorzystywać tabelki, schematy czy prezentacje. Mówiąc, opisują kształt, wygląd, wielkość rzeczy, inną osobę lub miejsce. Rozmawiając, utrzymują z rozmówcą kontakt wzrokowy. Wzrokowcy lubią mieć różnorodne plansze, plakaty w zasięgu wzroku, w widocznym miejscu a otoczenie musi być schludne i dobrze zorganizowane. Uczą się najlepiej, gdy widzą przykłady z realnego życia.
Kinestetycy
Takie osoby najlepiej i najszybciej uczą się, gdy coś robią. Zapamiętują nowe treści poprzez zaangażowanie w aktywność ruchową oraz szukanie dodatkowych stymulacji. Do nauki zachęca ich zarówno działanie, jak i współzawodnictwo. Często stają się niespokojni, gdy konieczne jest siedzenie przez dłuższy czas w jednym miejscu. Ich naturalnym stanem jest ruch, więc właśnie wtedy, spacerując po pokoju lub wykonując inne czynności, potrafią się skoncentrować na nauce.
Czuciowcy
Osoby te posiadają wysoką wrażliwość na uczucia własne i innych oraz doznania fizyczne. Zwracają uwagę na komunikację niewerbalną, czyli wyraz twarzy, mowę ciała, ton głosu. Bardziej odbierają emocje innych osób niż ich słowa. Zachowują się dość ekspresyjnie, więc często gestykulują. Lubią opowiadać o własnych przeżyciach, więc odnosząc się do nich, szybciej zapamiętują treści. Informacje odbierają najlepiej w formie języka mówionego. Ponadto, lepiej przyswajają wiedzę, gdy coś zanotują lub narysują.
Warto zaznaczyć, że nie posiadamy jednego, wyraźnego stylu uczenia się. W większości przypadków jest to kombinacja różnych typów. Styl uczenia się to nie zdolność, a preferowany sposób nauki. Ucząc się zgodnie ze stylem preferowanym przez nasz mózg, szanse na przyswajanie wiedzy wzrastają. Aby nauka stała się efektywna, warto zadbać o dobrą atmosferę. Aby ją stworzyć, dobrze jest wykorzystać wiedzę o preferencjach zmysłowych w uczeniu się. W ten sposób słuchowca w dobry nastrój wprowadzi posłuchanie ulubionej muzyki, kinestetyka - aktywność fizyczna, a wzrokowca – uporządkowana przestrzeń wokół siebie.
